Verlangen naar seks, zin hebben in seks, goesting,… Er bestaan ontelbaar veel variaties om dit begrip te omschrijven. En toch weten we algemeen maar weinig over hoe dit eigenlijk werkt.
We gaan er gemakkelijkheidshalve vanuit dat “zin in seks” spontaan zou moeten komen. Want spontaan, dat is vanzelf. En dingen die vanzelf gaan, die beschouwen we als normaal.
Ik bedacht dat ik het hier graag nog eens over wou hebben na een vraag die ik kreeg via mijn Instagram: Hoe komt het dat ik als single geen zin heb in seks, maar zodra ik in een relatie zit, stijgt mijn zin enorm?
Beluister hieronder aflevering 31 van Alles Kan Heter.
Waarom soms wel en soms geen zin?
Laat ik beginnen met te zeggen dat iedereen verschillend is. Dus we krijgen ook op verschillende manieren prikkels binnen en verwerken die prikkels ook allemaal anders.
Zo gaf ik op de Instagram vraag van hierboven antwoord dat dat aan je hormonen kan liggen, aan hoe lang je samen bent, of nog aan hele andere factoren die je prikkelen. Via een berichtje kreeg ik een mooie reactie binnen van iemand: zij gaf aan ook meer zin te hebben in een relatie, net omdat de aanraking van haar partner opwindend was voor haar. En die heb je niet als je single bent.
Voor sommigen kan dat dus een prikkel zijn: de blik of aanraking of nog iets anders van een partner waar je je goed en veilig bij voelt. Voor anderen is dit dan weer helemaal niet het geval. Zij voelen of ervaren dat soort prikkels dan bijvoorbeeld als druk: het gevoel dat ze seks moeten gaan hebben. En dit schrikt dan weer eerder af.
Spontaan vs responsief vs context
In de allereerste Alles Kan Heter, had ik het hier al uitgebreid over, maar het blijft belangrijk om het hier regelmatig over te hebben: er bestaan verschillende manieren om zin te krijgen in iets. Ik heb het hier specifiek over seks, maar eigenlijk gaat dit over zo goed als alles.
Je hebt dus mensen die makkelijk spontaan zin krijgen in iets. Als je vraagt om volgende week naar je verjaardagsfeest te komen, zijn ze nu al enthousiast en spingen ze meteen op hun fiets om vanavond ook al weg te gaan.
En dan heb je de mensen die responsief zijn. Zij krijgen je uitnodiging en denken: “oh ja, leuk. Ik zal al een babysit reserveren en al langzaam beginnen kijken naar een outfit”. Doorheen de week krijgen ze steeds meer zin in het feestje, maar alle praktische zaken en dingen er omheen blijven hen ook bezig houden. Uiteindelijk amuseren ze zich wel op het feest, maar de weg ernaartoe heeft tijd nodig gehad.
Spontaan zin hebben in seks, wil zeggen dat je mentale zin in een vingerknip van 0 tot laat ons zeggen 80% of meer springt bij het denken aan seks. Responsief zin hebben gaat je in eerste instantie van 0 tot misschien 10% brengen. De rest mag ruimte krijgen om te groeien en te evolueren naar meer.
Het moeilijke hieraan is dat iemand die spontaan zin heeft, niet goed kan begrijpen dat de andere niet meteen mee is. Het lijkt alsof de ander geen zin meer heeft in jou. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn, er is gewoon tijd nodig.
En context dan?
Goed dat je het vraagt! Context-gebonden is eigenlijk de meest voorkomende vorm van “zin hebben”. Zo is het heel goed mogelijk dat je in bepaalde situaties wel spontaan zin kunt hebben in seks (denk aan: in het begin van een relatie, als je op vakantie bent,…) en op andere momenten helemaal niet (thuis in de dagelijkse sleur,…).
Ik geef een ander voorbeeld: mijn partner komt me graag kusjes geven als ik in de keuken bezig ben. Als ik tegen de klok aan het koken ben en dingen probeer klaar te krijgen en met mijn hoofd in mijn eten zit, dan kan ik hier onmogelijke positief op reageren. Ben ik ontspannen een BBQ aan het voorbereiden en ben ik goed op tijd begonnen, dan is de kans veel groter dat ik wel positief kan reageren, mijn kookvuur kan afzetten en even tijd maak om samen te genieten.
Dit is dus context-gebonden: de context verandert, dus mijn reactie en de ruimte die ik kan maken om zin te krijgen is anders.
En wat met die vraag over single en in een relatie?
Als we de vraag er weer bijnemen over meer zin hebben in een relatie dan als je single bent, dan zien we dat de vraagsteller duidelijk en snel kan reageren op bepaalde prikkels die binnen komen. In dit geval is de zin ook eerder context-gebonden: bepaalde handelingen of gedragingen van de partner, zorgen er vermoedelijk voor dat de zin in seks makkelijker wordt aangewakkerd.
Haal die context en prikkel weg (single dus) en dan is de nood of zin naar seks ook een pak minder.
Mentale en lichamelijke opwinding
De hele uitleg hiervoor, gaat eigenlijk puur over mentale opwinding. Wat doet je hoofd op het moment dat er prikkels binnen komen, dus.
Opvallend is dat mensen met spontane opwinding wel heel snel mentaal opgewonden raken, maar dat het lichaam daarom nog niet mee is. Vooral voor mensen met een clitoris kan dit een moeilijkheid zijn: het lichaam heeft namelijk echt een stuk meer tijd nodig om volledig in opwinding te gaan. Spontane opwinding heeft daarnaast ook een soort van aan of uit stand. Er is weinig tussenin. Denk aan dit soort situaties: “ja, ik heb er zin in! Ah, jij niet? Hoe kan dat? Dat is er vervelend! Nu ben ik niet meer opgewonden.” Terwijl er natuurlijk nog een heel spectrum aan opwinding zit tussen 0 en 100.
Samen werken aan en naar zin
Zin in seks is een complex gegeven en zoals al duidelijk mag zijn: het wordt beïnvloed door heel veel factoren. Ga op ontdekking bij jezelf wat werkt voor jou. En als je een partner hebt: probeer hierover in gesprek te gaan. Luister naar elkaar en maak ruimte voor elkaars behoeften en verlangens.
Je kan elkaar echt helpen om zin te krijgen en zin te maken. Heb geduld met elkaar en help elkaar groeien.
Wil je hier meer over leren? Meer praktische tips en manieren ontdekken om je zin te helpen groeien? Ga dan zeker eens kijken naar de cursus Goesting.
